ประเทศไทยกับสังคมผู้สูงอายุ สังคมผู้สูงอายุ หมายถึง การที่มีประชากรอายุ มากกว่า 60 ปีขึ้นไปมากกว่า ร้อยละ 10ของประชากรทั้งหมด ไทยติดอันดับประชากรผู้สูงอายุมากที่สุดในอาเชียน สำหรับสังคมผู้สูงอายุในเขตเมืองกับต่างจังหวัดนั้นการดำดงชีวิตค่อนข้างแตกต่างกัน ในเมืองถีชีวิตของคนในสังคมก็ดำเนินไปอย่างเร่งรีบ แก่งแย่ง แข่งขันกันมากขึ้น นอกจากนี้ในแต่ละวันก็ยังมีกิจกรรมให้ทำมากมายเป็นเหตุให้ผู้สูงอายุที่อยู่ในบ้านถูกละเลย และไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร จึงส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุเหล่านั้นได้ ส่วนวิถีของผู้สูงอายุในต่างจังหวัดนั้นจะอยู่กับญาติพี่น้องเป็นส่วนมากการดำเนินชีวิตค่อนข้างแตกต่างกัน เมื่อเข้าสู่วัยสูงอายุ ผู้สูงอายุทุกคนจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแลตนเองให้มากขึ้น ไม่ใช่แต่ตัวผู้สูงอายุเองเท่านั้น ลูกหลานก็ต้องเอาใจใส่ในการดูแลผู้สูงอายุเป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน ส่วนใหญ่ไม่ว่าตัวผู้สูงอายุหรือลูกหลานมักจะสนใจเฉพาะความเป็นอยู่ทั่วไปหรือดูแลสุขภาพกายของผู้สูงอายุเท่านั้น ไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ การที่จะให้ผู้สูงอายุมีสุขภาพจิตดี ต้องพิจารณาว่า “ทำอย่างไรที่จะให้ผู้สูงอายุมีความสุขในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน” บางคนคิดว่าเป็นเรื่องยาก เพราะคนเรามักคิดว่า ความสุขเป็นสิ่งที่หายาก และพยายามทุกวิถีทางที่จะหาความสุขให้ตนเอง บ้างก็ประสบความสำเร็จ บ้างก็ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะยังหาความสุขที่ต้องการไม่พบ ที่เป็นเช่นนี้เพราะไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงในชีวิตของตนนั้นอยู่ที่ไหน และมุ่งแสวงหาความสุขจากภายนอกตัวเอง โดยไม่มองว่าความสุขนั้นอยู่ภายในตนเองและรอบๆ ตนเอง และไม่ใช่เรื่องยากเท่าใดนักที่จะทำให้ตนเองและคนรอบข้างมีความสุข เพียงแต่ผู้สูงอายุและลูกหลานเริ่มต้นที่จะสร้างความสุขให้กันและกัน วิธีการที่ผู้สูงอายุจะสร้างความสุขให้ตนเอง การที่ผู้สูงอายุจะทำให้ตนเองมีความสุขได้นั้น ผู้สูงอายุจะต้องถามและตอบคำถามตนเองให้ได้ก่อนว่า “ความสุขคืออะไร?” และ “ความสุขที่แท้จริงของตนเองคืออะไร?” ผู้สูงอายุบางคนก็ตอบว่า ความสุขที่แท้จริงของตนนั้น...